Ze is ‘akelig gedisciplineerd’, twijfelt nooit en is ‘eigenlijk’ haar hele leven aan het spelen, maar dan serieus. Dat zijn wat kenmerken die Adrie Arendsman, kunstenaar, zichzelf geeft tijdens het interview door Frank Wiersma, psycholoog.
Het is donderdagavond 14 november 2019, de traditionele najaarsbijeenkomst van de 
Kijkdoos, tussen de kunst van de najaarstentoonstelling. in Villa Erica. Het publiek luistert muisstil. Nadat het eerst drie sonatines heeft horen spelen door Hannah Degenaar, viool, en Victor Bense, piano.
Poëzie van het alledaagse
Zelfs een kassabonnetje kan Adrie aanzetten tot nadenken over kunst. Ze noemt het de poëzie van het alledaagse. “Leuk hoe al die woorden en getallen onder elkaar staan.”
Maar voor haar eigen werk laat ze zich alleen inspireren door de twee opdrachten die ze in haar tweede jaar gemaakt heeft voor de kunstacademie. Deze hadden te maken met zelfportret en jeugd. Ze schoot een rolletje vol op zichzelf, terwijl ze allerlei emoties uitbeeldde. Die emoties zijn terug te zien in haar werk. Ook pakte ze een jeugdfoto van zichzelf, waarop ze in een jurkje te zien is. Deze vorm is in vele schilderijen, glaswerk en keramiek terug te zien. Vaak zonder armen. Soms ook zonder hoofd. Soms alleen in de vorm van een driehoek.
Vrije handwerkster
Dat Adrie kunstenaar zou worden stond allerminst vast. Haar moeder vond haar al wel creatief en gaf haar de kwalificatie ‘vrije handwerkster’. Maar pas op haar 48e, toen ze naar de Kunstacademie ging, werd dat werkelijkheid. Al was de KA zelf ‘niet leuk. Ik kan het niemand aanbevelen”, zegt ze goudeerlijk.
Zelf begreep ze weinig van het eerste jaar. Daarvan getuigen ook de commentaren op haar opdrachten: “Mijn werk was goed, maar ik had de opdracht niet begrepen.” Ze had voor de KA niets gedaan met kunst. Moest als opdracht om aangenomen te worden nog snel wat maken. De winkel had toevallig alleen rode verf en een klein kwastje. Dus leverde alleen rood werk in. “Goh, u houdt alleen van rood”, werd haar gevraagd.
Na het rood kwam het geel, daarna het blauw en sinds kort is er ook groen bij. “Ik moet elke kleur veroveren, tot in alle nuances”, legt ze uit. “Eerst is het een beetje geknoeisel.” Zo ziet haar werk er kleurrijk uit.
“Dat is een mens die in stukjes uitbarst omdat ze boos is.” Een van de leerlingen van de Wilhelminaschool in Bennekom wijst naar een schilderij aan de muur van Villa Erica. Inderdaad, als je er zo naar kijkt dan kan dat best waar zijn. Maar er is geen goed of fout, zo krijgen de leerlingen te horen. Het gaat erom wat de kunst met jou doet.
In tweetallen beantwoorden ze vragen als: ‘Wat doet de kleur van dit schilderij met jou?’ en ‘Wat voor materialen heeft de kunstenaar gebruik?’ Soms is het best lastig om daar een goed antwoord op te geven, zeker omdat ze het woord ‘mooi’ niet mogen gebruiken. Maar daar weten ze wel raad mee. ‘Prachtig’, schrijft een tweetal op het vragenformulier. “Maar ik vind die met die kleuren mooier”, zegt een van de twee er nog snel bij.
Op zaterdag 2 november 2019 opent Rene Verhulst, burgemeester van de gemeente Ede, de najaarstentoonstelling Never for ever, in Villa Erica, Bennekom. Hij doet dat in aanwezigheid van de kunstenaar, Adrie Arendsman.
Altijd op zoek naar het wezen van zichzelf en de wereld om haar heen. Steeds opnieuw en op eigen wijze uitdrukking geven aan haar belevingswereld in kleur en vorm. Dat is wat kunstenaar Adrie Arendsman kenmerkt en wat terug te zien is in haar werken.
Hoe kan je praten over kunstwerken? Liever communiceert 
De jaarlijkse Bennekoms Kunstmarkt komt er weer aan. Op zaterdag 6 juli kunnen bezoekers in het centrum van Bennekom genieten van een grote variatie aan kunst en kunstnijverheid in ruim zeventig kramen. Schilderijen, grafiek, beelden, keramiek, bloemwerk en sieraden laten een grote variëteit zien in vorm en stijl.
Bennekomse basisscholen hebben sinds kort een eigen leskist in de vorm van een kijkdoos. Culturele Vereniging De Kijkdoos heeft deze speciaal voor hen ontwikkeld.