Nieuws

Woensdag 1 mei 2019

Geschreven door Wout Schotsman

In een stil hoekje, bovenin mijn boekenkast, staat een bijbeltje tussen 12 andere bijbels, naast de trouwbijbel van mijn ouders. Het is ongeveer zo groot als een A5-je en heeft een stoffen omslag. Ik kreeg het van mijn opa, toen ik naar de hbs ging en het verplicht was elke dag een bijbeltje bij je te hebben. Ik heb mijn opa nooit durven vertellen dat het bijbeltje nooit mee is gegaan naar de hbs, omdat wij een bijbeltje in de nieuwe vertaling moesten hebben. Het is me dierbaar, als herinnering aan mijn jeugd in Lunteren.   

Bennekom – Juul Kortekaas schreef me: “In mijn atelier ligt een totaal versleten en door tijd en zilvervisjes aangevreten bijbel op een oude kerkbank”. De bijbel vond ze in een voormalig ziekenhuisje en de kerkbank kocht ze voor 25 gulden per zitplaats. Zes gelovigen passen erop. Kerkbank en bijbel zijn voor haar dierbare herinneringen aan haar jeugd in Bennekom.
Ze heeft het dorp lief, schrijft ze. Ze was er even terug tijdens haar expositie in Huize Erica. Ze schrijft verder: “Het was me een eer en bracht enorme ontroering bij me teweeg door al die fijne mensen die me niet vergeten waren. Er werden me foto’s getoond van geboortekaartjes en trouwkaarten die ik gemaakt had. Iemand bracht zelfs het inmiddels grote mensenkind mee, waar ik een geboortekaartje voor had gemaakt. Ik werd er weer een blij kind van! Alsof ik terug was in de tijd en nooit weggeweest… Dat allemaal in de maand april, toen bij binnenkomst “mijn magnolia” uitbundig stond te bloeien, daar waar ik als jonge bloem aan de wieg stond van het Kijk en Luistermuseum, in het pand toen nog Groenestraat 10. Juul Kortekaas was dus even terug in Bennekom. Ze keek, ze luisterde en liet zich ontroeren door zoveel hartelijkheid. Op de foto van de bijbel die zij stuurde ligt het boek open bij “De Schepping der Wereld”. In mijn opa’s oude bijbeltje lees ik op de eerste bladzijde: “En God zeide: Dat de aarde uitschiete grasscheutjes, kruid zaadzaaiende, vruchtbaar geboomte, dragende vrucht naar zijnen aard, welks zaad daarin zij op de aarde! En het was alzoo.” Ik dacht: op de derde dag al werden de bloemen geschapen. Zouden daar ook tulpen bij geweest zijn? Of zijn die een vrucht van de evolutie? Toen ik Juul vroeg of ze bloemen naschilderde, zei ze: “Nee, ik schilder wat ik in mijn hoofd zie.” Dat is toch ook schepping! Fantastisch om een hoofd te hebben met zulke prachtige bloemen erin…
Het oude bijbeltje zette ik weer terug, deze keer onze eigen trouwbijbel. Z.g.a.n

Kopers voor ‘hun’ paneel, Juul Kortekaas, de schilder, kijkt toe.

Ruim 600 bezoekers zijn afgekomen op de expositie van Juul Kortekaas. Daarmee heeft de expositie meer bezoekers getrokken dan de beide tentoonstellingen in 2018, die met circa 425 en 365 mensen ook al veel belangstelling hadden.

Ook de lezing die Juul Kortekaas gaf is druk bezocht. De zaal puilde, met zo‘n 80 bezoekers, bijna uit. Bijzonder waren de herinneringen die de kunstenaar opriep bij een deel van de bezoekers uit de tijd dat de kunstenaar op het Bart van Elstplantsoen woonde.

Kaarten getekend door Juul Kortekaas in haar jonge jaren, toen ze aan het Bart van Elstplantsoen woonde in Bennekom. Eva van Drie, lid van De Kijkdoos, heeft de kaarten nog.