Ze is ‘akelig gedisciplineerd’, twijfelt nooit en is ‘eigenlijk’ haar hele leven aan het spelen, maar dan serieus. Dat zijn wat kenmerken die Adrie Arendsman, kunstenaar, zichzelf geeft tijdens het interview door Frank Wiersma, psycholoog.
Het is donderdagavond 14 november 2019, de traditionele najaarsbijeenkomst van de 
Kijkdoos, tussen de kunst van de najaarstentoonstelling. in Villa Erica. Het publiek luistert muisstil. Nadat het eerst drie sonatines heeft horen spelen door Hannah Degenaar, viool, en Victor Bense, piano.
Poëzie van het alledaagse
Zelfs een kassabonnetje kan Adrie aanzetten tot nadenken over kunst. Ze noemt het de poëzie van het alledaagse. “Leuk hoe al die woorden en getallen onder elkaar staan.”
Maar voor haar eigen werk laat ze zich alleen inspireren door de twee opdrachten die ze in haar tweede jaar gemaakt heeft voor de kunstacademie. Deze hadden te maken met zelfportret en jeugd. Ze schoot een rolletje vol op zichzelf, terwijl ze allerlei emoties uitbeeldde. Die emoties zijn terug te zien in haar werk. Ook pakte ze een jeugdfoto van zichzelf, waarop ze in een jurkje te zien is. Deze vorm is in vele schilderijen, glaswerk en keramiek terug te zien. Vaak zonder armen. Soms ook zonder hoofd. Soms alleen in de vorm van een driehoek.
Vrije handwerkster
Dat Adrie kunstenaar zou worden stond allerminst vast. Haar moeder vond haar al wel creatief en gaf haar de kwalificatie ‘vrije handwerkster’. Maar pas op haar 48e, toen ze naar de Kunstacademie ging, werd dat werkelijkheid. Al was de KA zelf ‘niet leuk. Ik kan het niemand aanbevelen”, zegt ze goudeerlijk.
Zelf begreep ze weinig van het eerste jaar. Daarvan getuigen ook de commentaren op haar opdrachten: “Mijn werk was goed, maar ik had de opdracht niet begrepen.” Ze had voor de KA niets gedaan met kunst. Moest als opdracht om aangenomen te worden nog snel wat maken. De winkel had toevallig alleen rode verf en een klein kwastje. Dus leverde alleen rood werk in. “Goh, u houdt alleen van rood”, werd haar gevraagd.
Na het rood kwam het geel, daarna het blauw en sinds kort is er ook groen bij. “Ik moet elke kleur veroveren, tot in alle nuances”, legt ze uit. “Eerst is het een beetje geknoeisel.” Zo ziet haar werk er kleurrijk uit.